- Dank, Bert!
- Hoe voel je je?
- Beetje overwerkt.
- Overwerkt? Dat is wel een beetje wonderlijk. Want als ik mij niet vergis heb je nog nooit een boek geschreven.
- Dat gaat voorlopig ook niet gebeuren.
- Waarom dan niet?
- Geen tijd voor!
- Kun je dat misschien toelichten, Don?
- Bert... Jij interviewt schrijvers al sinds de jaren tachtig, toch?
- Ik loop al een tijdje mee, ja.
- Voor jou ben ik misschien een lui modern schrijvertje. Toch? Zeg maar eerlijk? Ik schrijf immers geen boeken. Maar ik zal je wat vertellen...
- Graag, vertel!
- Ik ben van tien uur 's ochtends tot vier uur 's nachts bezig met schrijven.
- Oh la la.
- Kijk je van op hè.
- Dat is zo tegenstrijdig als een kromgetrokken liniaal, zoals Belcampo graag plachtte te zeggen.
- Het begint als ik opsta en koffie heb gezet met een post op Facebook. Ik moet elke dag diep nadenken om iets origineels aan mijn publiek te kunnen bieden. Ik heb hoge standaarden! Zoals vanochtend, toen schreef ik: 'Wasgoed is het pas als het schoon aan het rek hangt.'
- Ah, een soort praktische Lucebert.
- 11.000 likes. Mijn topper is toen ik schreef: 'Een martelaar is het enige beroep dat je pas wordt als je niet meer leeft.' 37.000 likes. Als ik minder dan 5.000 likes scoor, doe ik iets fout.
- En dan?
- Ik neem een snelle douche en terwijl ik dat doe denk ik na over mijn 'espressoroman'. Dat betekent een verhaal in de tijd dat je een espresso drinkt. Die spreek ik in tijdens het douchen op mijn waterdichte telefoon, en die publiceert dat automatisch op mijn site, en nog een paar sites, zoals Wattpad en Fictionpress. Tijdens het afdrogen regenen de eerste comments al binnen.
- Ecriture automatique?
- Me reet veeg ik af met dit soort termen. Ik doe wat ik denk dat ik moet doen.
- En dan? Hapje eten?
- Mocht ik willen! Ik krijg dan twee behoeftes: het toilet bezoeken en een twitterbericht de wereld insturen. Die doe ik dan ook tegelijk. Elke tekst is literatuur want meningen of gevoelens vind ik te banaal. Ik verwacht minimaal 250 retweets. Laatst was ik verkouden, had ik er maar 180. Je merkt dan meteen het verschil.
- Wanneer eet je dan?
- Je maakt je wel zorgen hè.
- Noem het vaderlijk instinct.
- Ik sla meestal mijn lunch over.
- Zonde.
 |
| De laatste Instagrampost van Don Vrolik. |
- En wat is je echte werk?
- Nou ja, ik ben natuurlijk vlogger, blogger. En tegenwoordig ook clogger. De afvoer van de wasbak zit namelijk verstopt.
- Dat vloggen, ik heb nooit begrepen wat dat is.
- Ik ga de straat op, film wat ik zie, praat met mensen, haal ze uit hun comfortzone, stel brutale vragen, monteer dat thuis tot een klein filmisch meesterwerkje, al zeg ik dat zelf...
- Je bedoelt je YouTubekanaal?
- 125.000 abonnees momenteel.
- Dat kanaal is opgedragen aan Shakespeare. Waarom?
- De filosofie van zijn stukken hebben me diep geraakt toen ik mijn eerste vlog maakte over de kleur van mijn puistjes.
- En wanneer blog je dan?
- Zal wel rond acht uur 's avonds zijn, denk ik.
- Nog niet gegeten, neem ik aan?
- Ik drink alleen maar de hele dag kamillethee, altijd met drie scheppen suiker. Ik doe dan ook twintig minuten handstand, stijgt het bloed naar mijn hoofd. Wat ik dan schrijf, tja, al zeg ik het zelf, is geniaal. Ik heb geen idee wat ik schrijf, maar mijn blog staat bij de top tien van gereblogde blogs, dus ik moet wel iets goeds doen.
[ kijkt op horloge ]
- Je moet er weer vandoor? Ach, wie schreef dat ook al weer: Het euvel van de jeugd / geen tijd om de tijd om zich heen te slaan als een rode winterdas / zulk plezier is niet aan hen besteed. Was het Pierre Kemp?
- Mijn instagrammoment is het hoogtepunt van mijn artistieke dag. Met zware filosofische gedachten bewerk ik op speelse manier ordinaire foto's. Ongelooflijk succesvol ben ik daarmee, al zeg ik het zelf. Ik heb intussen 71.000 volgers.
- En daarna ga je eten?
- Rond middernacht eet ik een soepje. Als ik tijd heb.
- Vandaar dat je er zo goed uitziet.
- Dat vind ik nou weer zo'n typisch seksistische reactie. Ik weet dat ik een atletisch lichaam heb op mijn tweeëntwintigste, en natuurlijk onderhoud ik het ook door een dag per week op te offeren aan het fitnesscentrum, maar ik wil beoordeeld worden op mijn prestaties, net als andere schrijvers.
[ staat op ]
- Sorry, Bert, ik wil je in bescherming nemen, ik weet niet hoe fanatiek mijn fans - of mijn toekomstige fans natuurlijk - zijn. Je bent duidelijk nog niet klaar om mij te interviewen, al zeg ik het zelf. Misschien moet je met pensioen. Boeken begon je over. Boeken! Literatuur is tegenwoordig allesbehalve boeken!
- Het leven van een moderne schrijver is zwaar.
[ handen schudden ]
- Tot ziens, Bert.
- Tot ziens, Don.
[ Don loopt weg ]
- Eh, dit was Don Vrolik, een van de populairste schrijvers van dit moment. Dank voor uw aandacht. Volgende week is Martin Hamersman onze gast, de schrijvende loodgieter die ons gaat vertellen hoe hij al zijn romans onder de gootsteen heeft geschreven.