DE FILOSOFIE VAN HERBRAND KOSTICUS

[ vier aanwezigen rondom een vergadertafel. Daarop staan een paar volle en een paar lege bekertjes koffie. Op bord staat: Politieke boeken... wat te doen? Brainstormsessie!! ]
- Niet iedereen is er al maar ik trap maar af.
- Prima, Bernd.
- Die oplage van Derk Depoortere liegt er niet om. Feitloze waarheden heeft vorige week de 20.000 grens doorbroken. Simon Turfstra's De rampzalige maatschappij verkocht 40.000 stuks. Ging hard na dat tv-programma-incident toen hij jus in het gezicht van de 'superlinkse' presentator gooide. Hank Topperfoor: 200.000 verkochte exemplaren van Twintig jaar ellenduh dankzij al die zogenaamd inttlektweele fguren die uit hun nek lulluh want ik weet het beter maar ze zulluh wel weer niet luisteruh want ik ben nun rassist (vinden zij). Daarbij nam hij zijn eigen volkse status in de landelijke pers op de hak. Wat je er ook van vindt, dat zijn wel politieke powerboeken!
- Wat moeten wij dan doen voor ons politieke powerboek, Bernd?
- Wij, Sander, moeten onze eigen rechtspopulist vinden.
[ drie aanwezigen kijken naar de deur waar de spreker van deze zin net binnenkomt. hangt jas op aan stoel en gaat zitten ]
- Sorry dat ik te laat ben voor de vergadering.
- Geen punt, Annie. Waar vind je die rechtspopulist dan? Ze groeien niet aan de bomen.
- Herbrand Kosticus.
[ lange stilte ]
- Wie is dat?
- Ik heb hem laatst bij het jongerenlagerhuis gezien. Net zo eloquent als William Buckley. Hij is dé rechtspopulist van de toekomst.
- Jongerenlagerhuis? Hoe oud is hij dan?
- Hij is pas achttien jaar.... Maar wat een talent!
- Annie, is het niet een beetje raar, iemand van achttien, wat weet die nou?
[ Helma, de facilitaire medewerker, komt binnen en begint de prullenbakken te legen in een vuilniszak en lege kopjes koffie te verzamelen ]
- Het is net als met voetballers, Bernd. Als je ze niet jong een contract aanbiedt, gaan ze ergens anders heen. Denk aan toen Uitgeverij Suijkerbuijck Hernan los Caballos aantrok terwijl wij nog met hem aan het onderhandelen waren. En toen kwam Ik ben rechts en schaam me nergens voor. Bestseller in België en Zwitserland... Zo de boot missen, dat mag ons niet meer overkomen.
- Heeft die wel eens iets geschreven, die Kosticus?
- Hij doet volgende week zijn vwo-examen.
[ stilte ]
- Volgende week?
[ stilte ]
- Volgende week.
[ men kijkt naar Bernd ]
- In elk geval beter dan volgend jaar.
- Hij schrijft dus nooit over politiek?
- Nou, Sander, hij heeft zijn handtekening gezet onder een pamflet van boze nationalistische achttienjarigen. Schijnt de tweede of derde zin te hebben geschreven, dat weet ik nog niet zeker.
- En wat is zijn filosofie?
- Conservatief en boos hè, zoals alle anderen.
- Patty maar weer inhuren als ghostwriter?
- Sowieso, Bernd.
- Suggestie voor de titel?
- Ik dacht aan Ik ben jong en ik ben boos.
- En het vervolg van twee jaar later: Ik ben ietsje ouder maar ook ietsje bozer.
- Dat is hoe we moeten denken, Sander!
[ Bernd schrijft titels op ]
- Kunnen jullie niet iemand anders een kans geven dan de zoveelste oerconservatieve, boze, nationalistist?
[ allen kijken naar Helma, die dit zei, dan naar Annie ]
- Over Hank Topperfoor zeiden ze: Een harde schreeuw doet meer dan tienduizend nuances. Ook recensenten lezen die boeken tegenwoordig. Ze moeten wel. Het is de schreeuw van het volk. Die schreeuw kun je niet negeren. Die schreeuw klinkt luider dan de genuanceerde stem van het volk. Die is oersaai, daar wil niemand naar luisteren. Het hoort bij deze tijd: we denken niet meer in oplossingen maar in problemen. We willen horen dat het slecht gaat. Dat de maatschappij van binnen aan het verrotten is. Dat de multiculturele maatschappij een vergissing is. We willen kritiek, commentaar, somberheid. En vooral: politiek incorrecte meningen. Er is zoveel vraag naar die meningen, die markt is nog niet verzadigd.
- Nou, ik ken een aardige glazenwasser. Zingt in zijn vrije tijd shlagers over hoe blij hij is met onze kleurrijke samenleving. En ik koop mijn ijsjes bij een stralende ijsverkoopster die voorzitter is van de Jasperine de Jong-fanclub. Zegt zulke lieve dingen over mensen! Grietje, onze receptioniste, flapt er van die poëtische niemendalletjes over van alles en nog wat uit, dat horen jullie denk ik nooit want jullie spreken nooit met haar, maar daar zitten komische pareltjes bij.
[ stilte ]
- Je wilt dus het volk écht een stem geven, Helma.
- Dat is wel heel experimenteel.
- Links, rechts: we zijn allen mensen.
- Wow, Helma, dat is een klassetitel!
- O, dat is gewoon iets wat me te binnen schiet.
[ Bernd schrijft ]
- Klinkt als een powerboek!
[ ze kijken naar Annie, die nadenkt ]
- Goed dan. Maar ik geef Herbrand Kosticus alvast een voorcontract voor als deze experimentele stem van het volk niet slaagt.
- Afgesproken!
[ men verlaat de ruimte en Helma ook na het pakken van de laatste lege koffiebekertjes ]