Friday, March 31, 2017

INTERNATIONAL LITERATURE FESTIVAL

- Natuurlijk wil ik een rondleiding geven. Graag zelfs! Loop maar mee! Maar pas wel op, we gaan vanavond pas open en we zijn nog de laatste dingen aan het wegwerken.

- Dank je wel.
- Ja, waar te beginnen. Er gebeurt zoveel! Hier loop je bijvoorbeeld de toneeltent in. Spelen ze iedere dag een ander literair werk. Dat brengen ze terug tot tien minuten. Heel gaaf. Dat is Toon, en die speelt vanavond in De Avonden. 
- We hebben het teruggebracht tot De Avond - was voor ons genoeg. 
- Dank Toon, veel succes vanavond. Hier in zaal 2 komt morgen een balletvoorstelling gebaseerd op Het Bureau. Ik heb bij de repetities even gespiekt en ik weet dat ze echt een prachtiets van hebben gemaakt. Ah, daar komt Hanne net binnen. Hanne, heb je even? Hoe kijk jij tegen deze voorstelling aan? 
- O hoi, is dit voor televisie? Leuk. Ja, het is een experiment, zes delen Het Bureau terugbrengen naar dertig minuten dans. Ik geloof wel dat we daar aardig in zijn geslaagd. 
- Dank je wel. Veel succes morgen! Wat komt hierna ook alweer... Ach ja! De baristaopleiding! In deze tent kun je een korte cursus barista volgen bij Henrik Kalpan alias 'de baristatovenaar'. Hij toert momenteel over de hele wereld. Nu bezig met de koffiemachine te installeren. Een precies werkje. Wat ga je precies doen, Henrik? 
- O, dag Joop. Ik geef een verkorte cursus barista en we gaan dan proberen om letters in schuim op cappuccino’s te gieten. Met alle cappuccino’s komt dan de titel van een beroemd Nederlands boek tevoorschijn.
- Wat mysterieus, Henrik. Ik hoop dan op een plezierige cursusavond. 
- Dat zal wel lukken! 



- Goed. Verder. Pas op voor de bedrading. Ah, dit is De Twitterfabriek. Die staat onder leiding van twitterexpert Frans Velzehuis. Frans is nu druk bezig aan het twitteren - hij twittert zo'n drie keer per tien minuten - dus we zullen hem even niet storen. Hij gaat potentiële schrijvers leren om in 140 karakters een complete roman te twitteren. Workshop Twitteratuur. Hierzo links... en hier is een van mijn favoriete plekjes op het ILF! De Literaire Keuken! Kun je onder begeleiding van Anna Dartet, de bekende kookschrijfster, recepten uit de wereldliteratuur maken. Ik geloof dat Márquez langskomt in de recepten, Kundera, de gezusters Brontë, Hermans, Shakespeare en zelfs Stephen King. Mensen kunnen ook hun eigen scènes meebrengen. Anna, heb je even? 
- Natuurlijk, Joop. 
- Heb je al veel inschrijvingen? 
- Ja, dat verbaast me echt. Ik zit eigenlijk het hele festival al vol. Mensen vinden het zo leuk, de combinatie literatuur en koken! Ik zeg altijd: hier vind je het beste van twee werelden.
- Precies! Dank je wel, Anna. En dan hier de wielrenworkshop. Twee hometrainers zoals je ziet. Daarop kunnen mensen een wedstrijd fietsen tussen Kleber en Tim Krabbé, uit De renner. Terwijl zij fietsen zien zij op het beeld voor hen een asfaltweg in de bergen en daarop komt het hele boek langsgecuët. Speels allemaal hè. O, even bukken voor die ladder, maar hier zit ook iets bijzonders… De Spatie. Kun je even tot rust komen door te staren naar een reusachtige spatie op dat scherm. Hoi Anneke. Is het hier al klaar? 
- Dag Joop. Ja. Zo goed als. 
- Mooi. Anneke is een van onze vele vrijwilligers, zonder hen was het festival nooit mogelijk. Nou, hier dan de zaal met de slowreaders. Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat daarbij te verwachten. Schijnt dat ze 24 uur gaan doen over het eerste hoofdstuk van The Great Gatsby. Maar misschien is dat plan intussen wel weer aangepast. In elk geval een stil plekje met ambientmuziek en een paar banken. En dan hier De Kleine Zaal. Daar hoor je Truus Goorvis repeteren. Truus? Truus! Ah, daar komt ze al aan. 
- Dag Joop. 
- Dag Truus. En wat ga je doen? 
- Ik ga een stuk voorlezen uit mijn gedicht De Zaagmolentrompet. Het heeft 81 coupletten, die allemaal met de letter C beginnen, heel experimenteel. 
- Ja, dat is het mooie, we houden ook oog voor de bezoekers die wat meer experiment willen. 
- Ja, zoals mijn werk, heel experimenteel. 
- Dank je, Truus. 
- Ik wil gewoon laten weten dat de experimentele lezer hier ook welkom is. 
- We begrijpen het. Dank je. We gaan weer verder. Pas op voor dit afstapje. Dit is de Grote Zaal. Daar hebben we onze klapper: een live feuilleton van zesentwintig min of meer gerenommeerde schrijvers. Ze gaan hier ter plekke een verhaal schrijven. Camera erop, korte quotes, nabesprekingen als bij een voetbalwedstrijd. Dat is pas spannend! Echt leuk joh! Nou, dat was het. Heb je nog vragen?
- Kun je ook nog ergens boeken lezen? 
- Boeken lezen zei je? Haha, de uitgeslapen journalist! Deze vraag krijgen we vaker. De suggestie is dan altijd dat we daar dan niet aan hebben gedacht...
- En hebben jullie daar dan aan gedacht?
- Eh, nou, nee. Maar als mensen hun eigen boeken en een zaklamp meenemen, dan kunnen ze wel in het parkje hiernaast gaan zitten, dat is geen probleem hoor.

Saturday, March 11, 2017

MAATSCHAPPELIJKE URGENTIE

- Een roman over een Zwitserse schaapsherder?
- Prachtig verhaal van Leonie Debouckere. Vlaams talent. Schrijft heerlijk geestig.
- Hoezo zou ik dat moeten uitgeven dan?
- Nou ja, het is heerlijk geestig.

- En in de tweede plaats?
- Humanistisch en warm.
- Daar komt de lezer zijn bed niet voor uit, voor warm humanisme.
- O nee?
- Jij wel dan?
- O ja, ik wel.
- Wat ik wil weten is: wat is de maatschappelijke urgentie? Waarom moet dit verhaal er zijn? Wat zegt dit over onze maatschappij. Begrijp je?
- M-mm.
- Als het nu een roman over een vluchteling was.
- O, maar het is een verhaal over een vluchteling.
- Een vluchteling uit Zwitserland?
- Zei ik Zwitserland? Ik bedoelde Montenegro.
- Dat ligt niet eens in de buurt.
- Je kunt het op een dag rijden. Ik denk altijd aan Zwitserland als ik het over Montenegro heb, dat is iets raars van mij. Net als Tsjaad en Mali. Neeskens en Keizer. Vibrafoon en xylofoon. Turijn en...
- Goed, goed. Maar wat gebeurt er dan met die herder?
- O, hij vlucht naar Nederland samen met dertig andere Montenegrijnse herders. En ze eindigen onder de spoorbrug bij Zaltbommel. Die hele gemeente in rep en roer. Dus een heleboel van die maatschappelijke... eh...
- Urgentie.
- Ik zou zeggen: bijna alleen maar.
- Ik… Ik heb het idee dat je mij naar de mond loopt te praten.
- Ik? Zou niet durven.
- Eerlijk?
- Echt waar.
- Hoe zit het dat dan met dat andere manuscript. Die van Klaas Detaillier.
- Prachtboek!
- Je schreef dat het een liefdesverhaal was over twee giraffes.
- Twee giraffes. Juist.
- Hoe heeft dat dan maatschappelijke urgentie?
- Dat is toch evident.
- Niet voor mij.
- Het verhaal gaat over Afrikaanse boeren. Ze worden gewurgd door de marktprijs van de neoliberale markt. Ze kunnen niet rondkomen. En dan gaan ze stropen. Maar oog in oog met het giraffenstelletje krijgen ze wroeging.
- Ik zie het niet.
- Ze gaan werken als gastarbeider in eh, Dubai, worden boos over uitbuiting, komen naar Nederland, sluiten zich aan bij een rechtse partij. Daar kunnen ze zich niet aarden en ze beginnen een eigen politieke partij, veel media-aandacht en...
- Een liefdesdrama voor kinderen? Zo omschreef je dit toch in je mail?
- Het verrassende plot had ik toen nog niet gelezen.
- Klinkt interessant. Ik wacht het even af. En nu het laatste manuscript. Jenny en haar duffe tante.
- Van Mariska Deurwaarder.
- Inderdaad.
- Prachtboek.
- Jij noemt alles een prachtboek.
- Nee hoor. Alleen prachtboeken.
- In de synopsis zei je dat Jenny een meisje van vijftien is, houdt van paarden. Ze gaat op vakantie naar Overijssel om daar bij haar tante allerlei avonturen te beleven. Hoogtepunt is de buurjongen, Simon, die ze haar eerste kus geeft. Sorry, maar hier zie ik echt niets maatschappelijk relevants in.
- Nou eh, dat is verkeerd gedacht. Er is zeker sprake van maatschappelijke ur... eh, ur…
- Urgentie.
- Want je kent de rest van het verhaal niet.
- En dat is?
- Het meisje gaat in Overijssel in niqaab rondlopen om reacties uit te lokken. Ze raakt bekend als het niqaabmeisje, filmt alle reacties en wordt een Youtubesensatie. Dan krijgt ze bendes achter zich aan, een combinatie van Marokkanen, boze pgb-gebruikers, werkloze alcoholisten, oudjes die op een wachtlijst staan en meisjes van dertien die lijden onder hun drukke agenda’s. Vervolgens wordt ze verliefd op een jongen die het hele jaar uit boosheid gekleed gaat als Zwarte Piet, dat is die Simon dus, maar die blijkt bij de maffia te werken, ontdekt ze als er een voetbalwedstrijd vanwege weddenschappen is gematchfixt en hij de uitslag al wist. Er is sprake van een lerarentekort en als de jongen zegt dat hij docent wiskunde wil worden, wordt vrede getekend door alle partijen en krijgt zij haar eigen talkshow, tijdens welke ze altijd begint met het tonen van een islamgevoelige prent. Ten slotte heeft ze genoeg geld, begint ze een eigen uitgeverij en geeft ze alleen nog maar maatschappelijk urgente verhalen uit, want daar is ze dol op.
- Hier zegt de tagline: De allerzoetste kinderfantasie die je je maar kunt indenken.
- O, dat is ook zo. Maatschappelijk urgent én commercieel een schot in de roos.
- Hmm… Die twee dingen hoor ik graag. Ze mogen blij zijn dat jij hun literair agent bent.
- O dat zijn ze ook en ze betalen er goed voor.