Sunday, April 30, 2017

ELK WEILAND HEEFT ZO ZIJN EIGEN BADKUIP

- Ik geef nu graag het woord aan Reinhard Amandelkern van Lenk & Tyfoon Consultants.
- Dank, Mark. Luister beste mensen. Ik heb een kwartier. Ik ga niet vertellen wat jullie moeten doen in dat kwartier. Dit is jullie vak.

Maar… uitgeverijen Averblij en Griesman heb ik van het faillissement gered. Dat heb ik gedaan. En ik doe niet aan valse bescheidenheid. Dit zijn feiten. Ik heb die twee uitgeverijen gered. Ze zijn nu grote spelers geworden. En nu ga ik jullie redden. Van een kleine speler in streekromans gaan jullie behoren tot de top vijf van landelijke uitgevers. Top vijf, ja, precies, dat zei ik. Dat gaat gebeuren. Het is alleen een kwestie van de volgende vier sheets van mijn presentatie te volgen.
[ kreten van ongeloof ]
- Maar we moeten wel een paar genadeloze veranderingen doorvoeren. Eerst de naam. Uitgeverij Ramspieghorst is waardeloos, onuitspreekbaar en totaal unsellable. Ik heb iets beters bedacht. De nieuwe naam wordt...



[ gemopper ]
- Het zal even wennen zijn, maar jullie hebben mij ingehuurd voor power. Dat geef ik jullie nu. RegionZ is een krachtig merk, spreekt een jeugdig publiek aan, bekt makkelijk, heeft die eigenzinnige Z.
- Maar het is mesjokke Engels.
- Dank voor deze opmerking meneer daar achteraan. U bent correct. Het is mesjokke Engels. Geloof mij dat we onderzoek hebben gedaan naar zulke zaken. Onderzoek wijst uit dat een grote Z op het eind positiever werkt dan een gewone s. Net zoals een grote Q aan het begin in plaats van een k. Merken met zulke letters vallen veel meer op. Mesjokke Engels verkoopt goed. Dat is dus een no-brainer.
[ licht gemopper ]
- Alle veranderingen doen pijn. Ga je zo door met Rampespiegs… Rampspors… wat het ook was en gegarandeerd failliet binnen een jaar. RegionZ gaat jullie weer geld opleveren.
[ gemopper verdwijnt ]
- Mooi. Volgend punt. Wat is de streekroman?
- Dat is eh…
- Sorry, een retorische vraag die niet bedoeld was om te beantwoorden. Ik bedoel: wat is de streekroman in marketingtermen? Nu is het, sorry dat ik het zeg, minder dan niets. De streekroman is het dorpsuffertje van de literatuur. Iedereen kijkt neer op de streekroman. Lezers schamen zich ervoor. Dat moet veranderen. Wat de thriller kan, kan de streekroman ook. Het flutthrillertje van vroeger heeft zichzelf gerebrand tot ‘literaire thriller’. Dat was een ijzersterke marketingzet. Daarom gaan we de streekroman omdopen tot ‘slow novel’.
- Wat… wat is dat?
- De eerste goede vraag! Dank! De ‘slow novel’ heeft allerlei moois te bieden wat de streekroman niet had. Eerst ontslaan jullie al jullie schrijvers.
[ kreten van ontzetting ]
- Helaas, maar het kan niet anders. De Lenie Michaellissens, Henk van der Meers en Dirk-Jan de Nooijers, die moeten er allemaal uit. Bejaarde zwetsers, allemaal. Ze zijn allemaal al aan hun veertigste boek. Ongelooflijk dat dit jarenlang zo voortgesudderd heeft. Dat moet onmiddellijk veranderen. Dus gaan jullie op zoek naar gemotiveerde schrijvers uit de omgeving van rond de dertig jaar. Die sturen jullie naar zo’n literaire cursus, leren ze in elk geval de basics. Ze hoeven geen Mulisch te zijn maar dat ze in elk geval een goede, gemiddelde roman kunnen neerpennen. Dan het allerbelangrijkste: jullie leren hen de fundamenten van de ‘slow novel’. Ik heb het teruggebracht tot drie kernpunten. Hier is kernpunt 1…


- Dat betekent: proza over je eigen streek. Net als met slow food halen we de inhoud uit de regio. Staan er beuken in de regio, komen ze ook voor in het boek. Komen er hagedisjes voor in deze regio, dan ook in het boek. Zit de regio vol stugge mensen, dan komen ook stugge mensen terug in het boek. Paddoverslavingsprobleem in de provincie, dan ook in het boek. Vervolgens kernpunt 2...



- Juist. Ga op zoek naar lokale boekhandels, lokale drukkers, lokale lezers, lokale bibliotheken. En bombardeer ze met jullie product. Het product is zo duurzaam, zo aantrekkelijk voor de streek, dat verkoopt zichzelf. Je zal zien dat niemand nee kan zeggen. Vergeet nooit de power van de provincie! Maar doe het met kracht! Zonder wat agressie komt niemand vooruit in de handel.
- Je zegt dat zo makkelijk maar we zijn helemaal niet zo.
- Dan leer je het maar. Niet mijn probleem. En hier volgt kernpunt 3:


- Een ontboezemingetje. Ik wandel graag als ik tot rust wil komen. Vinkeveen heeft mooie plassen en landerijen. En dan zie ik al die badkuipen op al die weilanden overal… dat is een krachtig symbool. Vreemd dat nog nooit iemand dat eerder heeft gezien. Die gaan jullie dus overal terug laten komen. Wat die badkuip betekent: het typische verhaal van deze streek. In plaats van een bejaarde als Leni Michaelissen dat te laten verzinnen, wat een krankzinnig slechte onderhandelingspositie is, gaan jullie daar zelf naar op zoek. Zoek dat stukje drama achter ieder stukje streek. Duik in de archieven, lees oude kranten, haal daar alles uit waarvan je zegt: goh, dat is echt bijzonder. Couleur locale doet de rest. En dat is dan je boek. Zo simpel is het. De ‘slow novel’ is geen commerciĆ«le truc. Natuurlijk gaan jullie er geld mee verdienen. Bakken zelfs. Maar het is liefde voor literatuur, literatuur die lang goed blijft, kortom: duurzaam is. Dit woord, duurzaam, is wat jullie in iedere zin, in ieder persbericht, op iedere cover moeten laten terugkomen. En dat in combinatie met een beetje stoerheid… Wat je dan krijgt, is...


[ oehs en ahs, aarzelend applaus. Reinhard Amandelkern zet de computer uit, klapt laptop in, doet die in de tas ]
- Dank. Nou hoop ik dat jullie opgelet hebben, want ik moet weer naar de hoofdstad om zo’n hippe fictie-uitgeverij een smoel te geven. Enorm lastig. Jullie hoeven in feite alleen maar te beetje te herpositioneren, maar dat, dat is gewoon prostitutie in prozavorm.