- Bejaarden?
- Ja, daar gaat de literaire markt momenteel
heen.
- Weet je het zeker?
- Ja hoor. Nu nog onaangeroerd terrein maar
2016 wordt het jaar van het literaire bejaardendrama. Onverwacht veel seks! Ton
Kortooms versus Helga Ruebsamen met vleugjes Jan Wolkers.
- Het is wel een groeimarkt van
jewelste. Ze downloaden niets, ze kopen die boeken gewoon hardcopy voor twintig
euro in de winkel, van hun wao’tjes. Je weet niet wat je ziet. Met hun
rollators sleuren ze zich helemaal naar de winkel, terwijl internetkopen, dat
is juist handig voor hen.
- Andere generatie.
- Maar vergis je niet, bejaardendrama’s
lopen als een trein in de VS.
- De Tweede Wereldoorlog is
daardoor ook weer helemaal terug. Laatst had ik ook zo’n enig boekje aangeboden
gekregen over de Tweede Wereldoorlog, dat ze er niets meer van herinneren. Ruim
950 bladzijden prachtig drama.
- Maar hoe kan het dan gaan over
de Tweede Wereldoorlog?
- Hoe bedoel je?
- Als ze niets meer herinneren?
- Niet zulke moeilijke vragen
stellen. We staan nu in elk geval al op 40.000 stuks en we zijn pas drie weken
onderweg.
- Vorige week heb ik mijn eerste
transeksualiteitsdrama uitgegeven.
- Oh, dat is ook origineel.
- 750 bladzijden en een
moeilijke titel, dat wel, met schandalen en pers moeten we minimaal een oplage
van 80.000 scoren.
- Ik heb nu een homodrama op de
pers liggen van 1150 bladzijden.
- Een homodrama? Waarom? Dat is
zó 1980.
- Niet dit boek… Dit is een
allochtonenhomodrama, dat is nog helemaal upcoming. Gegarandeerd ingezonden
brieven, discussies en doodsbedreigingen als we een beetje mazzel hebben.
- Dat wordt tien minuten in De wereld draait door.
- Minimaal.
- Maar dat woord allochtoon mag je
toch niet meer gebruiken?
- Ik heb het aan mijn
marketingafdeling gevraagd. Met dat woord verkoop ik minimaal 50.000
exemplaren, en zonder dat woord gaat daar de helft van af.
- Ik heb nog onlangs een literaire
thriller uitgegeven in combinatie met homodrama. Het gaat namelijk om een
hetero die vanwege een misdaad wordt omgebouwd in een homo. Pak je de tranen en
de spanning. We staan nu na een maand al op 70.000 exemplaren.
- Als je het een beetje goed
redigeert.
- Ben je gek? Redigeer jij nog? Ik
ben al tien jaar geleden gestopt met redigeren. Hoe meer bladzijden, hoe beter
het verkoopt.
- Weet je wat het ook nog steeds
goed doet?
- Nou?
- Drama’s over Afrika.
- Ga weg.
- Ik heb nu mijn eigen Ben Okri. Hij is begonnen met een 47-delige
romancyclus over Afrika. Elk boek 600 bladzijden. Denk aan Maya Angelou versus
Segou. Boek 1 is bijna af. Dat zit de komende jaren wel goed, want hij is pas
23 jaar.
- Het is echt zo. Laatst kreeg
ik een Albanees drama. Afgewezen door mijn marketingafdeling. Daarna een man
met een Argentijns drama. Ook die werd afgewezen. Toen bracht ik een
Afrikaanse drama. En die konden ze wel verkopen, zeiden ze.
- Beslist bij jou de
marketingafdeling over publicatie?
- Bij jou niet dan?
- Ja ja… natuurlijk.
[korte pauze]
- Volgens een Engels onderzoek
zijn extraverten de nieuwe markt om aan te boren.Het is een fantastische markt.
Ze zijn leiders, gidsers. Enorm invloedrijk. Er is maar een probleem: ze lezen
niet. We wilden ze dus zo direct mogelijk aanboren. Dat boek gaan we dan ook
noemen: Extravert. Dat ben ik. Hier is de cover.
- Sterk.
- We dachten: wat wil zo’n
persoon lezen? Alleen maar over zichzelf. Nou, dat hebben we dus vervolgens
geschreven. We zijn zelfs al begonnen met de vervolgen: Extravert. Dat is zij en Extravert.
Dat is hij.
- En dan: Mijn kleuter is een
extravert.
- De bejaarde extravert.
- Wat heb jij toch met die
bejaarden?
- Vergrijzing, jongens! Ooit van
gehoord?
[pauze]
- Hoe is het eigenlijk met jouw
plannen?
- Ik wilde laatst gewoon een
leuk boekje gaan uitgeven.
[pauze]
- Nee, serieus, wat voor markt?
Puberdrama?
- Huisvrouwendrama?
- Voetbalvrouwendrama?
- Die markt is lang nog niet
verzadigd.
- Net zo min als die van de bejaarden.
- Kap toch met die bejaarden!
- Ik zeg alleen maar dat die
markt immens is.
- Hou het voor jezelf.
Maar wat voor markt wil je nou aanboren?
- Geen een.
- Geen een?
- Ik had gewoon een leuk komisch
verhaal ontvangen en ik las het die avond in een ruk uit. Ik moest een paar
keer schaterlachen, dat gebeurt me niet vaak. Dus ik dacht…
[ korte pauze, hoofschudden.]
- Kijk, Jacques, je komt net
kijken in dit beroep. Zo zijn we allemaal begonnen. Iedereen wil leuke boekjes
uitgeven. Maar er is een gouden regel in het uitgeven: vind je zelf een boekje erg leuk, geef het dan
niet uit. Het is een marteling voor jou, voor de schrijver, voor het publiek,
en voor de pers. Het zal nooit werken. Niemand verwacht nog een leuk boekje.
- Nee, daar is geen markt voor.
- Anders dan met bejaarden.
Mijn naam is Bas van der Zon. Ik schrijf literaire komedies. Mijn debuutverhaal Het antitoerismeboekje is als epub en als paperback te krijgen via Bol.com.