DE WEDERGEBOORTE VAN HARRY

-  Je hebt niet veel keuzes meer tegenwoordig. Alles lijkt op elkaar. Jaar in jaar uit investeren in mensen die goed verkopen, maar niet in talent, dat doet ons nu de das om.

-  Konden we maar Harry weer uit de dood laten opstaan.

-  Heb jij nog een idee, Ronald?

-  Nou, dat was precies mijn suggestie: waarom laten we Harry niet terugkeren?

-  Hoe bedoel je dat?

-  Gewoon.  Hij gaat weer boeken schrijven.

-  Maar eh, hij is toch overleden?

-  Uiteraard.

-  Maar… hoe dan?

-  We huren een goede programmeur in. Ik ken er wel een paar die niet al te duur zijn.

-  Programmeur?

-  Hij moet op basis van de boeken van Harry een algoritme ontwikkelen waardoor de boeken van Harry in zekere zin weer geschreven kunnen worden. De meest gebruikte woorden, de meest gebruikte dialogen, de meest gebruikte personages. Ga zo maar door. Dat kun je wel programmeren hoor, fluitje van een cent.

-  En dan?

-  Nou, de uitkomsten van dit programma zijn onze broodteksten. We gaan ze vervolgens herschrijven. Niemand die het verschil zal merken. Zo goed was hij trouwens niet.

-  Maar Harry zelf dan? Gaat er iemand interviews doen?

-  Uiteraard. We laten dan een acteur als hem kleden, met de pijp spelen, een dansje doen tijdens het Boekenbal, interviews geven. Dat is iemand die al zijn opnamen moet hebben bestudeerd. Ik ken wel een paar acteurs hoor, kan je zo de telefoonnummers geven.

-  Maar wie neemt ons dan serieus?

-  Luister: is er een wet waarin staat dat de schrijver moet leven als hij boeken schrijft? Nee toch? Bedenk eens hoe groot het land is dat nog commercieel ontgonnen kan worden. Een concept als Harry kan nog wel dertig, veertig titels publiceren. De draken van titels die hij heeft gemaakt, die is iedereen toch ook vergeten? En de lezers van vandaag de dag zijn veel minder kritisch. Er zullen een paar misperen in zitten, maar ook een paar geheide bestsellers, die deze uitgeverij er weer bovenop zullen helpen. Mooi covertje, diepzinnige titel, ik kan er hier zo wel een paar uit mijn mouw schudden: Het conflict, De dag van gisteren, De triomf van Icarus, Laag water, De horzel.

-  Ja maar ik ben nog niet overtuigd, Ronald. Wie zegt dat iemand het gaat kopen?

-  Zal ik jouw eens de verkoopcijfers voorspellen van A. een schrijver die al is overleden, B. een schrijver die al wereldberoemd is, C. een schrijver met werkelijke eigenzinnigheid, D. een schandaal waar internationale kranten over zullen schrijven.

-  Ja, maar wat met de goede naam van de uitgeverij?

-  Een goede naam? Laat me niet lachen. Alles gaat failliet, heb je dat niet gezien? Wil je overleven, moet je uitdagingen aangaan.

-  Dus een Harry-algoritme ontwikkelen?

-  En het mooie is: die kun je ook weer verkopen. Wil bijvoorbeeld iemand op Bermuda een eigen Harry hebben: dan kun je tegen bedrag X het algoritme aanpassen met wat verwijzigingen naar legenden uit Bermuda. Dit is hoe de literatuur zich gaat heruitvinden en hoe we deze literaire crisis van de eenentwintigste eeuw te lijf te gaan. Het is zowel artistiek als commercieel geniaal. Ik ken nog wel een paar prima verkopers.

-  Ik weet het nog steeds niet hoor.

-  Nou dan ga ik wel naar de concurrent met dit idee.

-  Ho ho… Wat wil je zelf?

-  Uiteraard vijftig procent van alle winst. Het is mijn idee.

-  We moeten er even over nadenken.

-  Over tien minuten is het zestig procent.

-  Wacht, wacht, ja, goed, we gaan akkoord.

-  En na Harry kunnen we Gerard uit de dood laten opstaan, en dan Jan, en ga zo maar door. De mogelijkheden zijn eindeloos. Je moet gewoon niet te veel scrupules hebben als je geld wilt verdienen.

-  Maar da's geen probleem: wij zijn toch uitgevers!

[ Gelach ]

Mijn naam is Bas van der Zon. Ik schrijf literaire komedies. Mijn debuutverhaal Het antitoerismeboekje is als epub en als paperback te krijgen via Bol.com.

DE HOND EN DE GITAAR

-  Ik lees alles wat los en vast zit.

-  Heb je De hond en de gitaar dan al gelezen?

-  Nee? Wat is dat?

-  Dat is de nieuwste roman van Javier Hernandes Riqueza. Meid, je weet niet wat je mist.

-  Vertel!

-  Er is dus een gitaar. Die staat in een kamer. Eenzaam. Blik op oneindig. Niemand die hem bespeelt. Hij is verdrietig.

-  Dan komt er een hond.

-  Nee, nee, eerst een flashback.

-  O ja.

-  We zien hoe hij met fijne gitaarbouwershanden is gebouwd. Erg ontroerend. De gitaarbouwer heeft de laatste snaar afgerond, en dan: plap, hartinfarct. De gitaar ziet zijn maker voor zijn ogen sterven. Hij kan niets doen.

-  Want hij is een gitaar.

-  Ogossie.

-  En dan komt die hond.

-  Eerst nog de hospita. De man wordt begraven, het huis is verlaten. Op een dag zet ze alle spullen op straat. Maar niet de gitaar. Ze wil het kamertje verhuren maar die week komt haar ex-partner ruzie maken en ze vergeet het kamertje.
-  Een eenzame gitaar dus.

-  Zo mooi symbolisch.

-  Op een dag werkt zich ineens een levend wezen door het raam. Het is een straathond, op zoek naar onderdak.

-  Zo intens!

-  Ze kruipen tegen elkaar aan om de eenzaamheid te bestrijden. En wat blijkt: ze zijn op elkaar gesteld. Maar de hond moet natuurlijk af en toe naar buiten voor zijn behoeften. Hij neemt de gitaar mee aan de snaren. Zo willen ze de wereld gaan zien, besluiten ze. Met een snaar over de borst hangt de gitaar als een rugzak op de rug van de hond. Ze komen een stad verder. In een parkje gaan ze liggen uitrusten, tegen elkaar aan.

-  Hartverscheurend!

-  Dan komt een postbode pauzeren in het park. Hij ziet de gitaar liggen, raapt hem op, tokkelt een beetje. Hij denkt: die is van mij. Hij neemt hem dus mee. De hond is ongerust: hoe kan hij zonder gitaar leven?

-  Je ziet het drama al aankomen.

-  De gitaar krijgt een nieuw leven bij de postbode. De hond loopt onrustig voor de voordeur, hoopt een glimp op te vangen van de gitaar. In het weekend speelt de postbode muziek voor zijn kinderen. Maar doordeweeks is hij somber, en drinkt hij veel. En vervolgens blijkt waarom. Hij heeft kanker en verzwijgt dat voor iedereen. 

-  O zo tragisch.

-  Ja, en de hond ligt lusteloos net buiten het huis op straat.

-  En dan komt de scene in het steegje. 

-  Nee, eerst nog de ontsnapping.

-  O ja. 

-  Op een dag staat het raam open en ligt de gitaar dichtbij het raam. De hond aarzelt niet, grijpt de gitaar bij zijn snaren en rent ermee weg. De postbode is te dronken om het op te merken.

-  En dan het drama in het steegje.

-  Eerst de scene met de agent.

-  O ja.

-  Ze lopen dus over straat. Een agent wil de wilde hond oppakken, en die kan bijna niet ontsnappen, en laat de gitaar uit zijn bek vallen. Maar de gitaar waagt zijn leven en laat de agent struikelen over een van zijn snaren.

-  Zo heldhaftig!

-  En wat gebeurt er dan?

-  Nou, de gitaar kan dan niet meer getransporteerd worden. Dus gaan ze in dat steegje wonen. Ze lijden honger en uiteindelijk sterven ze in elkaars armen.

-  Zo immens gevoelig!

-  Dat is het?

-  Ja, dat is het.

-  Hoeveel bladzijden is dit boek?

-  Ik geloof  850 bladzijden.

-  O, da's mooi, want ik lees eigenlijk geen dunne boeken, die zijn het meestal niet waard om je in te verliezen. 

-  Die poetische ontroering! Staat ie ook om bekend, die Hernandes, echt een goede schrijver.

-  Is het nog in de handel?

-  Absoluut, Je zal er geen spijt van krijgen. Hij heeft net op twitter gezegd dat zijn volgende boek volgend jaar uitkomt en De kikker en het spraakgebrek gaat heten. Ik ben zo benieuwd!

Mijn naam is Bas van der Zon. Ik schrijf literaire komedies. Mijn debuutverhaal Het antitoerismeboekje is als epub en als paperback te krijgen via Bol.com.